Blog

Je bent je keukenkastjes aan het poetsen. Liever doe je dat natuurlijk niet, maar je neemt het even mee. Zo heel vies zijn ze nu ook weer niet, dacht je, maar nu je toch bezig bent, zie je dat ze toch echt viezer zijn dan je dacht en is het toch goed dat je ze schoonmaakt.
Nu zag ik hierin een vergelijking met mijn werk, creatief als ik ben. Als coach hoor ik vaak mensen zeggen dat coaching nu nog niet echt noodzakelijk is, net als mijn keukenkastjes. Het gaat nog wel. Zo dringend is het niet nodig. Maar eigenlijk vinden ze het heel spannend vinden om dit te gaan doen. En dat snap ik ook wel, maar daardoor loop je steeds tegen dezelfde issues aan en daar kan je soms flink last van hebben. Hoe fijn is het als je samen met iemand daar eens naar mag kijken en kan gaan onderzoeken wat er schoongemaakt mag worden en wat weer mag gaan glanzen, zodat je verder kan.

Ik beëindig het telefoongesprek en zit nog even voor me uit te staren. Het woord ‘bescheiden’ blijft nog bij me naklinken. In het gesprek vertelde ze dat ze te horen kreeg dat ze bescheiden overkwam in het sollicitatiegesprek. Mijn gedachten gaan automatisch naar hoe ik bescheidenheid ken. Ik ken het woord ‘bescheiden’ best goed. Van mijn moeder heb ik meegekregen dat dit een goede eigenschap is, een kwaliteit.