Je hoeft jezelf niet weg te geven
Ik kan zo het verdriet voelen van mijn ouders. Dat ze elkaar niet gelukkig konden maken, elkaar verdriet aan hebben gedaan, elkaar niet begrepen, niet echt konden luisteren en zeggen wat ze zelf wilden en het niet lukte een weg te vinden naar een gelukkig leven samen.
Diepe loyaliteit
Na mijn ademsessie van vandaag was ik verdrietig. Verdrietig over mijn ouders en hun lot. Als kind wilde ik het liefst dit verdriet voor hun dragen in de hoop dat het beter met ze zou gaan, dat ze gelukkig zouden zijn. Ook al weet ik nu dat ik hiermee niet hun verdriet en lot kan dragen. En dat zij zich niet beter voelen wanneer ik verdrietig ben. Elke ouder wil dat hun kind gelukkig is, dus dan helpt het niet dat je hun ‘ongelukkig zijn’ gaat dragen. Maar ‘wist ik veel’ op die leeftijd. Het is eigenlijk geen keuze. Dit gaat namelijk onbewust.
Te veel aangepast
Ik vind het soms nog moeilijk om het verdriet en het lot van mijn ouders los te laten, maar het is niet mijn verdriet en niet mijn lot. Wanneer ik dit besef, voel ik direct mijn eigen verdriet en wat de situatie met mij gedaan heeft en hoe ik hier mee omgegaan ben. Daar kan ik verdrietig over zijn. Ik heb me aangepast en te veel van mezelf weggegeven. Ook hier was het geen keuze en heb ik dit onbewust gedaan.
Rouwen
Rouwen om wat ik daardoor niet gedaan heb en gemist heb. Rouwen om mijn eigen verdriet, mijn eenzaamheid hierin. Het voelen dat ik steun miste in mijn leven en dit niet durfde te vragen. Dat het niet eens in me op kwam om dat te mogen willen en te vragen, want aan wie kan je zo iets groots vragen! Het voelen dat ik mijn wilskracht en eigen kracht om voor mezelf te kiezen heb opgegeven voor de goede lieve vrede en er bij te mogen en kunnen horen.
Je innerlijk kleine kind troosten
Ik troost alle kleine kinderen in mijzelf. Dat geeft steun. Langzaam voel ik hoe blij deze kleinere kinderen van mij worden dat ze weten dat ik er voor ze ben en er altijd zal zijn. Dat ze blij mogen spelen en mogen doen wat ze willen. Het voelt wat onwennig, maar ook ontspannen en licht. Ik kijk denkbeeldig in de ogen van de ander. Ik heb ervaren dat het heel fijn en helend is om in de ogen van de ander te kijken en te voelen dat je er mag zijn. Ik ben, hier nu, in dit. En ik weet dat ik mag zijn, doen en weten. Ik mag vertrouwen op mezelf.
Kiezen voor jezelf
Ik werk met de stilte, innerlijk weten, mijn gevoel en daarmee mijn kompas. Ook al is dat anders dan anderen, het mag bestaan. Ik hoef mezelf niet weg te geven om erbij te horen of voor de goede lieve vrede. Ik mag kiezen voor mezelf. Natuurlijk houd ik rekening met anderen, die beweging ken ik goed, maar dat wil niet zeggen dat ik mezelf moet weggeven. Ik mag bij mezelf blijven en in mijn eigen kracht blijven staan.
Herken je dit verhaal of wil je een keer praten over hoe jij het kent om jezelf weg te geven en uit je kracht te gaan? Wees welkom!
#trouwaanjezelf
#persoonlijkeontwikkeling
#innerlijkproces
#kracht
#bewustwording
#bewustverbinden
#krachtvankwetsbaarheid
0 Reacties